Gdy po ugodzie z Węgrami powołano w 1867 r. landwerę (na Wegrzech – honwedów), powstało jako centralny urząd ministerstwo dla obrony krajowej i bezpieczeństwa publicznego dla królestw i krajów reprezentowanych w Radzie Państwa. Na mocy rezolucji z 10 I 1868 r. postanowiono, że temu ministerstwu przekazane zostaną także agendy zajmujące się sprawami wojskowymi i żandarmerii krajowej, pozostające do tej pory w gestii ministerstwa spraw wewnętrznych. Ten zakres działania wszedł w życie 16 i 1868 r. Dwa lata później (1870) oddano z powrotem ministerstwu spraw wewnętrznych sprawy bezpieczeństwa publicznego. Zakres działania ministertswa obrony krajowej obejmował sprawy landwery landsturmu (czyli pospolitego ruszenia) oraz polityczno-administracyjną działalnością całym obszarze siły zbrojnej i żandarmerii. Składało się z tego względu z części wojskowej i politycznej, oraz z prezydium, c. i k. żandarmerii, ministerialnego oddziału rachunkowego i departamentu rachunkowego landwery i żandarmerii.

• Inventar des Kriegsarchivs, Wien 1953, 1-2,
  
• Egger R., The Kriegsarchiv, Wien 1970-1971, Austrian History Yearbook, VI-VII, 39-66
• Wagner Walter, Quellen zur Geschichte der Militärgrenze im Kriegsarchiv Wien, Wien 1973, Schriften des Heeresgeschichtlichen Museums in Wien, 6,
  
• Wohlgemuth Edith, Das Kriegsarchiv und seine Bestände. Eine Bibliographie., 1983, Scrinium, 28, 370-375
• Gaul Jerzy, Akta Generalnego Gubernatorstwa Wojskowego w Lublinie w zbiorach Kriegsarchiv w Wiedniu, 1998, Archeion, 99, 198-202
• Hettinger Anette, Zu den schlesischen Landkarten im Wiener Kriegsarchiv, 1989, Jahrbuch des Schlesichen Friedrich-Wilhelms Universität zu Breslau, 30, 249-254
• Inventar des Kriegsarchivs, 1, 161-165
• Behelfe KA,
  t. 7/4 Sondereihe
• Bestandsübersicht des Kriegsarchivs, 34