|
| |
Tytuł:
|
|
Gławnoje uprawlenije cenzury Ministierstwa Narodnogo Proswieszczenija
|
|
|
| |
Sygnatura:
|
|
|
|
|
| |
Data początkowa:
|
|
|
1828
|
|
Rozmiar w j.a.: |
6070 |
|
|
|
| |
Data końcowa:
|
|
|
|
|
| |
Język dokumentów:
|
|
rosyjski, polski, rosyjski
|
|
|
| |
Zawartość:
|
|
okumenty o rozpatrzeniu przez Główny Urząd Cenzury rękopisów, artykułów polskich autorów, wydań dzienników, czasopism, periodyków w języku rosyjskim i polskim na terenie Polski |
|
|
| |
Dzieje przechowywania:
|
|
Zespół wpłynął do archiwum w 1918 r. pod taką samą nazwą: Główny Urząd Cenzury Ministerstwa Edukacji Narodowej. Nazwa i struktura nie była zmieniana. |
|
|
| |
Aktotwórca:
|
|
Gławnoje uprawlenije cenzury Ministierstwa Narodnogo Proswieszczenija (1828-1862)
Główny Urząd Cenzury utworzono przy Ministerstwie Edukacji Narodowej 22 kwietnia 1828 r. Jego zadaniem był ogólny nazdór nad działalnością instytucji cenzorskich. W jego skład wchodzili: minister edukacji narodowej (prezes), prezesi Akademii Nauk i Akademi Sztuk, szef III wydziału kancelarii J.C.M., przedstawiciele MSW, MSZ i wydziału ds. wyznań, kurator Petersburskiego Okręgu Szkolnego. 10 marca 1862 r. Główny Urząd Cenzury zlikwidowano, a jego kancelarię przekształcono w Kancelarię Specjalną Ministerstwa Edukacji Narodowej (z. 773)
|
|
|
| |
Archiwum:
|
|
| Rossijskij gosudarstwiennyj istoriczeskij archiw |
centralne |
| Rosja |
Sankt Petersburg, Sankt-Pietiersburg |
|
|
|
|
| |
Bibliografia:
|
|
- Centralnyj gosudarstwiennyj istoriczeskij archiw SSSR, Leningrad 1956,
- Rossijskij gosudarstwiennyj istoriczeskij archiw, Sankt Petersburg 2000,
- Centralnyj gosudarstwiennyj istoriczeskij archiw SSSR w Leningradie, Leningrad 1956,
- Rossijskij gosudarstwiennyj istoriczeskij archiw, t. 1, Sankt Petersburg 2000,
- Skorowicz przedmiotowy i alfabetyczny,
- Inwentarz zespołu w dwóch częściach,
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
