|
| |
Tytuł:
|
|
Kancelarija gienierał-prokurora
|
|
|
| |
Sygnatura:
|
|
|
1374
|
|
Poziom opisu: |
zespół |
|
|
|
| |
Data początkowa:
|
|
|
1694
|
|
Rozmiar w j.a.: |
6060 |
|
|
|
| |
Data końcowa:
|
|
|
|
|
| |
Język dokumentów:
|
|
rosyjski
|
|
|
| |
Zawartość:
|
|
Szczegółowe dane w podzespołach |
|
|
| |
Dzieje przechowywania:
|
|
|
|
|
| |
Aktotwórca:
|
|
Kancelarija gienierał-prokurora (-)
Funkcja generał-prokuratora utworzona została na podstawie ukazu z 12 stycznia 1722 r. Generał-prokurator sprawował nadzór i kontrolę nad działalnością Senatu, kolegiów, kancelarii, ekspedycji, gubernatorów, prokuratorów i urzędnikami skarbowymi i monitorował wykonanie ukazów najwyższych władz państwowych. Generał-prokurator przy Pawle I prowadził sprawy administracyjno-policyjne, finansowe, sądowe i służb pogranicza, zajmował się przyjmowaniem pracowników do wszystkich resortów oraz tajną ekspedycją i bankiem asygnat. W 1802 r. w związku z utworzeniem Ministerstwa Sprawiedliwości, stanowisko generał-prokuratora połączono ze stanowiskiem ministra sprawiedliwości.
|
|
|
| |
Archiwum:
|
|
| Rossijskij gosudarstwiennyj istoriczeskij archiw |
centralne |
| Rosja |
Sankt Petersburg, Sankt-Pietiersburg |
|
|
|
|
| |
Bibliografia:
|
|
- Centralnyj gosudarstwiennyj istoriczeskij archiw SSSR, Leningrad 1956,
- Rossijskij gosudarstwiennyj istoriczeskij archiw, Sankt Petersburg 2000,
- Centralnyj gosudarstwiennyj istoriczeskij archiw SSSR w Leningradie, Leningrad 1956,
- Rossijskij gosudarstwiennyj istoriczeskij archiw, t. 1, Sankt Petersburg 2000,
- Inwentarze zespołu,
- Spis inwentarzy,
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
