Od maja 1832 roku według „Regulaminu do likwidacji zadłużeń majątków skonfiskowanych powstańcom” w guberni kijowskiej, wołyńskiej, podolskiej, grodnieńskiej, wileńskiej, mińskiej, witebskiej i mohylewskiej były stworzone specjalne tzw. komisje likwidacyjne. Były utrzymywane z środków pochodzących z majątków skonfiskowanych i podlegały Senatowi. Zgodnie z uchwałą z 4 października 1832 roku majątki osób, które uczestniczyły w powstaniu i wyjechały za granicę przechodziły na własność państwową. Zgodnie z następną uchwałą z 4 października 1834 roku uczestnikom polskiego powstania, którzy uciekli za granicę zakazano wjazdu do Rosji, a ich majątki ulegały ostatecznej konfiskacie. Komisja podolska zakończyła prowadzić swoją działalność 4 kwietnia 1836 roku.