| |
Zawartość:
|
 |
Pozostałości dużego niegdyś archiwum, głównie z Białej Cerkwi. Dokumenty dotyczą posiadłości na Kijowszczyźnie i Białystocczyźnie i zarządzania nimi (inwentarze, informacja o dochodach z majątków, kwity, rejestry, umowy dzierżawy, tabele o wypłacie pensji, sprawozdania kontrolne etc.); graficzne (kreślenia, mapy, plany majątków), dokument o pobycie na służbie u Branickich architekta Dominika Botani i ogrodnika Augusta Stange budowniczych parku Aleksandria; inwentarz posiadłości ziemi Białocerkiewskiej misji zakonu Jezuitów. |
|
| |
Aktotwórca:
|
|
Branyc'ki (-)
Wśród przedstawicieli rodziny Branickich z XVIII wieku wspominani są: Jan (chorąży koronny), Kliment (wielki hetman koronny), Franciszek-Ksawery (wielki hetman koronny), Izabela; z XIX wieku Izabela, Władysław.Braniccy 4 rodziny polskie, które miały różne herby. Najstarszy z nich (sięga korzeniami XIII wieku) miał herb Gryf. Najbardziej znany ostatni męski potomek tego rodu to Jan-Klimencjusz, urodzony w 1689 roku. Młodość spędził w wojsku francuskim, a wróciwszy do domu, obejmował różne stanowiska. W roku 1720 mianowany na generała artylerii koronnej. Wspierał partię saksońską. Był koronnym hetmanem polnym, z 1746 wojewodą krakowskim, z 1752 wielkim hetmanem koronnym. Po elekcji króla Stanisława Poniatowskiego oddalił się do swojej rezydencji białostockiej. Zmarł w 1771 roku.
Inna rodzina o tym samym nazwiskiem miała herb Korczak. Wśród jego przedstawicieli znany jest Franciszek Ksawery (w państwie Rosyjskim hrabia Ksawierij Pietrowicz). Przebywał na służbie wojskowej i placówkach dyplomatycznych (był ambasadorem w Rosji, Berlinie, Francji). W 1774 mianowany na wielkiego hetmana koronnego i starostę Białocerkiewskiego. Był żonaty z siostrzenicą Potiomkina. Po 1793, złożywszy rządy hetmańskie, oddalił się do majątki w Białej Cerkwi, gdzie zmarł w 1819 roku. Zostawił po sobie 2 synów i 3 córki.
|
|
