Carska Kwatera Główna powstała w latach 1812-1813 w związku z pobytem Aleksandra w armii czynnej. Na podstawie Dekretu o nowym ogólnym utworzeniu Departamentu Wojskowego z 12 grudnia 1815 r. stała się ona stałą instytucją, wchodząca w skład resortu wojskowego. Do jej obowiązków należało towarzyszenie carowi podczas podróży, zarządzanie orszakiem carskim, obozami itp. w latach 1826-1839 kancelarię prowadziła kancelaria szefa żandarmerii. Na podstawie Projektu utworzenia Ministerstwa Wojny z 1 maja 1832 r. utworzona została Kancelaria Wojskowo-Polowa J.I.W., która miała za zadanie towarzyszenie carowi podczas podróży w celu prowadzenia korespondencji w sprawach wojskowych. . Na podstawie rozkazu Nr 911 z 20 kwietnia 1883 r. Zarząd Głównej Kwatery Carskiej i Kancelaria Wojskowo-Polowa J.C.M. zostały połączone w Kancelarię Carskiej kwatery Głównej. W 1904 r. nastąpił powrót do nazwy Kancelaria Wojskowo-Polowa, przy zachowaniu dotychczasowych kompetencji. Wraz z orszakiem cara i osobistą eskortą J.C.M. wchodziła w skład Carskiej Kwatery Głównej, która była jednostką Ministerstwa Wojskowego. Carska Kwatera Główna zaprzestała działalność w 1917 r. na mocy rozkazu Naczelnika Sztabu Głównego Wodza Naczelnego nr 344 z 4 marca 1917 r. Osobista Eskorta Wodza Naczelnego weszła w skład sztabu Wodza Naczelnego i zmieniła nazwę na Eskorta Wodza Naczelnego; na podstawie zarządzenia Nr 155 z 21 marca 1917 r. została zlikwidowany orszak carski; na podstawie rozkazu Nr 270 z 7 maja 1917 i nr 341 z 6 czerwca 1917 r. Kancelaria Wojskowo-Polowa została skierowana do organizacji Gabineru Ministerstwa Wojny.

• Otieczestwiennaja istorija. Encykłopiedija, Moskwa 1994, 1, 426-428
• Ponomariew W.P., Polskij aristokrat na russkoj służbie: gienierał-adiutant kniaz' L.L. Radziwiłł, Sankt Petersburg 1998, Istoriczeskije licznosti Rossii, 45-48
• Gosudarstwiennost' Rossii. Słowar'-sprawocznik, Moskwa 1999, 2, 183-185
• Maszynopisnnyje opisi fonda,
  
• Ponomariew W.P., Polskij aristokrat na russkoj służbie: gienierał-adiutant kniaz' L.L. Radziwiłł, Sankt Petersburg 1998, istoriczeskij licznosti Rossii, 45-48
• Ponomariew W.P., Impieratorskaja Gławnaja kwartira w pieriod politiczeskogo krizisa konca 70- naczała 80-ch gg. XIX w., Moskwa 1996, Gosudarstwiennyje instituty Rossii: proszłoje i nastojaszczeje, 13-15
• Ponomariew W.P., Samodierżawnaja włast' proigrała pojedinok s sobstwiennoj pridwornoj rat'ju: o popytkach prieobrazowanija impieratorskoj wojennoj swity w konce XIX - naczale XX ww., 2000, Wojenno istoriczeskij żurnał, 6, 73-79
• Stolietije Wojennogo ministierstwa. Gławnoje uprawlenije wojenno-uczebnych zawiedienij. Istoriczeskij oczerk, Sankt Petersburg 1902-1914, 10,
  
• Szwedow N.K., Istoriczeskij oczerk Wojenno-pochodnoj J.I.W. kancelarii, Sankt Petersburg 1882,
  
• Otieczestwiennaja istorija. Encykłopiedija, Moskwa 1994, 1, 425