Do 1934 r. istniejące w Niemczech dobrowolne zrzeszenia gospodarcze stały się - w związku z wprowadzeniem przez narodowych socjalistów nowych zasad funkcjonowania gospodarki (m.in. Ustawy o przygotowaniach do przebudowy gospodarki niemieckiej (Gesetz zur Vorbereitung des organischen Aufbaues der deutschen Wirtschaft) z 27 II 1934 r.) - zrzeszeniami obligatoryjnymi. Odtąd były one jedynymi reprezentantami przedsiębiorstw danej gałęzi tzw. Gospodarki rzemieslniczej (gewerbliche Wirtschaft). Zrzeszenia gospodarcze otrzymały organizację branżową i w zależności od potrzeb terytorialną. Elementami organizacji branzowej były tzw. Reichsgruppen, które składały się z grup gospodarczych (Wirtschaftsgruppen). Te zaś z kolei dzielono na podgrupy branżowe (Fachuntergruppen, Fachabteilungen). Zarządzeniem ministra gospodarki Rzeszy z 23 X 1936 r. Utworzona została w ramach Ogólnoniemieckiej Grupy Handel (Reichsgruppe Handel) Grupa Branżowa Zaopatrzenia dla Zbiorowości (Fachgruppe Gemeinschaftseikauf). Nie była ona podporządkowana żadnej grupie gospodarczej, lecz bezpośrednio Ogólnoniemieckiej Grupie handel. Grupa branżowa posiadała osobowość prawną. Była ona najwyższą branżową instytucją zrzeszającą przedsiębiorstwa handlowe funkcjonujące jako spółdzielnie lub prozumienia handlowe (Einkaufsverbände). Jako takie rozumiano: 1. Zarejestrowane spółdzielnie (Genossenschaften) powołane w celu wspólnego zaopatrywania się w: a) surowce i towary potrzebne do prowadzenia działalności gospodarczej swoich członków (tzw. Wareneinkaufsgenossenschaften); 2. Utworzone przez spółdzielnie i przedsiębiorców centrale spółdzielcze bez względu na ich formę prawną. W stosunku do swoich członków Grupa Branżowa pełniła rolę ochronną i doradczą. Była ich reprezentantem w stosunku do organów państwowych. Początkowo grupa dzieliła się na dwie podgrupy utworzone w zależności od formy porozumienia jej członków,a mianowicie: 1. Spółdzielnie (Fachuntergruppe Genossenschaften) i 2. Porozumienia Zaopatrzeniowe (Fachuntergruppe Einkaufs-vereinigungen). Po przekształceniu Grupy Branżowej w grupę gospodarczą Zaopatrzenie dla Zbiorowości (Wirtschaftsgruppe Gemeinschaftseinkauf), co nastąpiło na mocy zarządzenia ministra gospodarki Rzeszy z 27 VII 1938 r. Należące do niej przedsiębiorstwa na 6 wydziałów branzowych, a mianowicie: 1. Artykuły Spozywcze i Używki (nahrungs-und Gemußmittel), 2. Surowce Włokiennicze, Skóra i (Spinnstoffe. Leder und verwandte Waren), 3. Metale i Towary Metalowe, Szkło, Ceramika i Towary Pokrewne (Metalle und Metallwaren, Glas Keramik und verwandte Waren), 4. Środki Farmaceutyczne, Lekarstwa i Kosmetyki, Farby i Towary Pokrewne (Drogen, Arznei-und Körperpflegemittel, Farben und verwandte Waren), 5. Drewno, Węgiel,Surowce Energetyczne i Towary Pokrewne (Holz, Kohle, Brennstoffe und verwandte Waren), 6. Papier, Zabawki, Wózki i Dziecięce, Kosze i towary Pokrewne (Papier, Spielwaren, Kinderwagen, Korbwaren und verwandte Waren). W terenie przedstawicielami grupy byli tzw. Bezirksobmänner, oddelegowani do regionalnych izb gospodarczych.

• Mommsen Wolfgang A., Die Nachlässe in den deutschen Archiven, Boppard am Rhein 1971, 1983, Schriften des Bundesarchivs, 1-2,
  
• Wirtschaftsgruppe Gemeinschaftseinkauf bei der Reichsgruppe Handel (WGG),
  Inwentarz książkowy, Wagner [oprac.]
• Barth Eberhard, Wesen und Augaben der Organisation der gewerblichen Wirtschaft, Hamburg 1939,
  
• Pietzsch Albert, Die Organisation der gewerblichen Wirtschaft, Berlin 1938,
  
• Günther Walther, Reichsgruppe Handel, Leipzig 1936,
  
• Hayler Franz, Die Reichsgruppe Handel, Berlin 1940,