Adam Poniński – Wielki Podskarbi Koronny za czasów króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, syn wschowskiego chorążego Macieja Ponińskiego. W r. 1762 obdarzony przez Augusta III tytułem Wielkiego Kuchmistrza Koronnego, którego zrzekł się w r. 1773. W r. 1768 był posłem na sejm od województwa Kaliskiego. Należał do partii saskiej i uczestniczył we wszystkich konfederacjach za czasów Stanisława Augusta. Był marszałkiem sejmu w latach 1773-1775, nadano mu wówczas tytuł księcia i wielkiego podskarbiego koronnego (1775); jednocześnie stał się przeorem zakonu Maltańskiego. Od maja 1773 do kwietnia 1775 roku faktycznie zarządzał państwem, obdarzając tytułami, stanowiskami i majątkami. Miał w swojej posiadłości kilkadziesiąt starostw, w tym i na Ukrainie; dokonywał nadużyć finansów państwowych, zajmując się marnotrawstwem i awanturami finansowymi. Popierał udział szlachty w rozwoju przemysłu i handlu. Sam był właścicielem olbrzymich posiadłości, roczne zyski z których liczono na miliony. Od r. 1775 był członkiem Stałej Rady. Został aresztowany w r. 1789, uciekł, lecz złapano go na granicy. W r. 1790 został skazany na infamię. Resztę życia spędził w ubóstwie. Zmarł w r. 1798.

• Opys fondu,