Od początku XVIII w. rozwijały się, początkowo przy granicach, organizacje „generalnych dowództw”, które także zostały przeniesione na zarządy wojskowe innych prowincji państwa Habsburgów. Po kilku przekształceniach powstało pod koniec XVIII w. 12 komend generalnych, którym w głównych miastach poszczególnych krajów podporządkowano komendy wojskowe (Militärkommando). Od 1882 r. wprowadzono określenie ”komenda korpusu” (Korpskommando). Po wybuchu wojny w 1914 r. komendy korpusów ruszyły w pole, a władza rozkazodawcza na obszarze danego terytorium została przekazana pozostającym komendom wojskowym. Organy komend generalnych dzieliły się na trzy grupy: polową kancelarię wojenną dla spraw wojskowych i politycznych, komisariat wojenny dla spraw pieniężnych, poborów i kontroli, „iudicium delegatum militare” dla spraw sądowych pod dowództwem audytora sztabowego. Generalna komenda powstała m. in. w Brünn dla Czech i Śląska z komendą wojskową w Opawie oraz we Lwowie (1774) dla Galicji i Lodomerii.

• Inventar des Kriegsarchivs, Wien 1953, 1-2,
  
• Egger R., The Kriegsarchiv, Wien 1970-1971, Austrian History Yearbook, VI-VII, 39-66
• Wagner Walter, Quellen zur Geschichte der Militärgrenze im Kriegsarchiv Wien, Wien 1973, Schriften des Heeresgeschichtlichen Museums in Wien, 6,
  
• Wohlgemuth Edith, Das Kriegsarchiv und seine Bestände. Eine Bibliographie., 1983, Scrinium, 28, 370-375
• Gaul Jerzy, Akta Generalnego Gubernatorstwa Wojskowego w Lublinie w zbiorach Kriegsarchiv w Wiedniu, 1998, Archeion, 99, 198-202
• Hettinger Anette, Zu den schlesischen Landkarten im Wiener Kriegsarchiv, 1989, Jahrbuch des Schlesichen Friedrich-Wilhelms Universität zu Breslau, 30, 249-254
• Inventar des Kriegsarchvs,
  
• Behelfe KA,
  t. 8/8. Generalkommanden/Militärkommanden 19-20 Jahrhundert
• Bestandsübersicht des Kriegsarchivs, 35